Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Wyżyny za PRL-u. Tak powstawało pół wieku temu drugie największe osiedle w Bydgoszczy [archiwalne zdjęcia]

online
Tak kiedyś wyglądały Wyżyny. Poznajecie te miejsca? Jedna cześć tego wiaduktu już po remoncie, druga - dopiero go przejdzie.
Tak kiedyś wyglądały Wyżyny. Poznajecie te miejsca? Jedna cześć tego wiaduktu już po remoncie, druga - dopiero go przejdzie. Stanisław Wacław/archiwum rodzinne
Pierwsze bloki na wielkiej skarpie zaczęły powstawać na początku lat 70. ubiegłego wieku. Wcześniej, na terenie dzisiejszego osiedla, znajdowały się miejskie folwarki i owczarnie.

Zobacz wideo: Rybi Rynek w Bydgoszczy - jakie zmiany nas czekają?

od 16 lat

Wyżyny to dziś drugie pod względem wielkości osiedle w Bydgoszczy, które zamieszkuje prawie 29 tysięcy osób. Pierwsze bloki zaczęto tu budować w 1971 roku. Co na tym terenie znajdowało się wcześniej?

Osiedle obejmuje swoim zasięgiem część dawnych wsi Bartodzieje Małe i Smug. Wzdłuż dzisiejszej ulicy Bełzy oraz w okolicach skrzyżowania Szpitalnej i Glinki znajdowały się miejskie folwarki i owczarnie. Przez lata przechodziły z rąk do rąk. W połowie XIX wieku pojawiało się tu coraz więcej pól uprawnych.

Bartodzieje Małe, obejmujące jeszcze część Wzgórza Wolności i Kapuścisk, włączono do Bydgoszczy w 1920 roku. Do naszych czasów ocalało kilka nazw dawnych ulic. Należą do nich m.in. Ku Wiatrakom i Ogrody. Ciekawostką jest to, że w miejscu dzisiejszego marketu Piotr i Paweł istniała ulica Mogiły.

Jako osiedle Wyżyny pojawiły się na planach Bydgoszczy w 1972 roku, ale budowę pierwszych bloków rozpoczęto rok wcześniej. Nazwę dzielnica zawdzięcza swojemu położeniu na skarpie.

- Na Wyżyny wprowadziłem się z rodzicami w 1973 roku - opowiada Maciej, który z niewielkimi przerwami na osiedlu mieszka do dziś, a obok publikujemy zdjęcia autorstwa jego taty. - Zamieszkaliśmy w jednym z pierwszych wieżowców, jakie się tam pojawiły. Byłem wtedy bardzo mały, ale pamiętam, że początkowo rzeczywiście było to pustkowie. Powoli jednak powstawały kolejne bloki, szkoła. Nie było placów zabaw, piaskownic, był za to pomnik gen. Świerczewskiego. Ale radziliśmy sobie doskonale. W piłkę grało się, gdzie się tylko dało.

Zobaczcie zdjęcia:

Potwierdza to Agata, która na Wyżynach się wychowała. - Każdy kawałek ziemi był dobry, żeby się bawić - opowiada. - Pamiętam, że wszelkie place budowy były dla dzieciaków jedną wielką piaskownicą. Oczywiście rodzice zabraniali nam tam chodzić, wiadomo.

Jakie charakterystyczne punkty można było znaleźć na osiedlu? - Budka pana Muchy! - odpowiada od razu Agata. - Stała przy Ogrodach od strony ul. Nowowiejskiego. Tam można było na sztuki kupić gumy Mamby, jakieś zachodnie słodycze, a nawet żelki - też na sztuki. Pamiętam jeszcze pana w białym fartuchu, który pod szkołą na Grzymały-Siedleckiego stał z saturatorem. Woda z sokiem kosztowała złotówkę, a bez 50 groszy.

Wyżyny między Wojska Polskiego, Szpitalną, Magnuszewską i lasem nazywane są B3, B5 i B6, z czego ten ostatni obszar często zaliczany jest już do osiedla Glinki. To dzielnice Wyżyn zbudowane najpóźniej. Najwcześniej z trzech wcześniej wymienionych części Wyżyn powstała B3, czyli obszar między innymi z częścią Magnuszewskiej, Wojska Polskiego na odcinku od Magnuszewskiej do Szpitalnej, Szpitalną, Bohaterów Kragujewca, Modrakową, Chabrową i Łomżyńską.

Budowa bloków w tamtym rejonie zaczęła się w 1973 roku. Wszystkie mają pięć kondygnacji, podobnie jak na Wyżynach B5 i B6. - Pamiętam jak rozpoczęła się budowa Chemika - wspomina pan Andrzej, który od końca lat 70. mieszka przy ul. Modrakowej. - To było przedsięwzięcie. Wtedy też sprowadzało się tutaj coraz więcej ludzi. Niestety niewiele tutaj było, poza blokami. I to był pewien problem.

Kolejne kompleksy pięciokondygnacyjnych budynków zaczęły powstawać w części B5 od 1976 roku. Wówczas budowano bloki między innymi przy ul. Białogardzkiej.

- Wprowadziłam się na Białogardzką z rodzicami dopiero pod koniec lat 80., ale nadal niewiele poza blokowiskami tam było - mówi Emilia, która na Wyżynach mieszkała kilkanaście lat. - Przynajmniej tak to pamiętam. Po większe zakupy chodziło się na rynek na Kapuściskach albo do Hermesa. Pamiętam też, że wówczas budowała się moja podstawówka - czyli „sześćdziesiątka“. Basen zrobili później. Jeździł też tramwaj numer 10, teraz to jest „czwórka“.

Zobaczcie zdjęcia:

Emilia dodaje, że wszędzie coś się budowało. - Jako dzieciaki kradliśmy z placów budów różne rzeczy do zabawy, jakieś drewniane belki, a później budowaliśmy z tego różne rzeczy. Atrakcji zbyt wiele nie było. Podobno wcześniej czasami pojawiało się objazdowe kino.

Pani Ania kiedyś mieszkała na Wyżynach. Wspomina, że przed połową lat 80. tam gdzie teraz górują bloki przy Zajęczej i Kozala, było szczere pole. - Pamiętam też rów, którym płynął czyściutki strumyk - opowiada. - Latem wyglądało przy nim jak na plaży - śmieje się. - Pełno ludzi na kocach, dzieci brodzące w strumyku. A do pobliskiego lasu chodziło się na spacery.

Trwa głosowanie...

Czy uważasz, że Bydgoszcz jest czystym miastem?

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wideo

Materiał oryginalny: Wyżyny za PRL-u. Tak powstawało pół wieku temu drugie największe osiedle w Bydgoszczy [archiwalne zdjęcia] - Bydgoszcz Nasze Miasto

Wróć na soleckujawski.naszemiasto.pl Nasze Miasto